Aan Jesje
Aan Jesje,
vier jaar lang goede vrienden,
altijd stond ik voor je klaar,
jij was de vriendin voor mij die alles verdiende,
nooit was onze vriendschap een bezwaar.
samen lachen, samen huilen,
samen voor de regen schuilen,
lekker stadten, uren bellen,
elkaar hele verhalen vertellen,
bij elkaar logeren zonder te slapen,
en dan daarna de hele dag giechelen en gapen,
iedere avond skaten en lekker gek doen.
wat hebben we het toch leuk gehad toen...
het is spijtig dat dit alles in 1 klap over is,
al die dingen die ik nu mis,
ik heb je gemist toen ik het moeilijk had,
toen mijn opa overleed en ik er erg mee zat,
waar waren toen die armen om mij heen?
waar was toen jou troost, toen ik met tranen voor je verscheen.
was je jaloers omdat jou grote liefde mijn beste vriend was?
en was je boos omdat je kwam te weten wat hij van je dacht doordat je mijn mail las.
toen jij er niet voor mij was,
is hij er altijd voor mij geweest,
hij die mij het minst lang kende trooste mij het meest,
van al die gene waar ik het niet van verwachtte stonden naast me en hielpen me omhoog,
terwijl jij [1 van mijn beste vriendinnen] samen met een paar andere loog.
ik had jou steun hard nodig,
maar je hebt die niet gegeven,
dat had ik ook in dat mailtje dat bij jou terrecht kwam geschreven,
geschreven, dat ik vond dat jij je zielig voordeed,sinds je wist dat het niet goed met me ging,
en dat er als ik in de buurt kwam een flinke spanning in de lucht hing.
misschien had ik dit niet mogen zeggen, was dat niet mijn recht,
maar ik heb meteen daarna WEL "het spijt me" gezegd.
ik dacht we kunnen verder alles is voorbij,
tot dat de waarheid boven kwam doordat 1 van jullie het tegen me zei.
ik ben toen erg geschrokken,
ik was totaal van slag.
mijn hele leven is veranderd sinds die ene dag.
er werd me verteld dat een paar vriendinnen mijn mail van de afgelopen weken hadden bijgehouden en uitgeprint,
het ook aan andere hadden laten lezen,
ik weet niet hoe je het verzint?
PESOONLIJKE DINGEN- ERVARINGEN nooit van gehoord?
echt waar, die rotstreek heeft mijn hart doorboord.
vriendinnen heb ik niet meet,
althans jullie ben ik kwijt,
ik vind het ook vervelend,
maar de vriendschap was een mooie tijd!
M
vier jaar lang goede vrienden,
altijd stond ik voor je klaar,
jij was de vriendin voor mij die alles verdiende,
nooit was onze vriendschap een bezwaar.
samen lachen, samen huilen,
samen voor de regen schuilen,
lekker stadten, uren bellen,
elkaar hele verhalen vertellen,
bij elkaar logeren zonder te slapen,
en dan daarna de hele dag giechelen en gapen,
iedere avond skaten en lekker gek doen.
wat hebben we het toch leuk gehad toen...
het is spijtig dat dit alles in 1 klap over is,
al die dingen die ik nu mis,
ik heb je gemist toen ik het moeilijk had,
toen mijn opa overleed en ik er erg mee zat,
waar waren toen die armen om mij heen?
waar was toen jou troost, toen ik met tranen voor je verscheen.
was je jaloers omdat jou grote liefde mijn beste vriend was?
en was je boos omdat je kwam te weten wat hij van je dacht doordat je mijn mail las.
toen jij er niet voor mij was,
is hij er altijd voor mij geweest,
hij die mij het minst lang kende trooste mij het meest,
van al die gene waar ik het niet van verwachtte stonden naast me en hielpen me omhoog,
terwijl jij [1 van mijn beste vriendinnen] samen met een paar andere loog.
ik had jou steun hard nodig,
maar je hebt die niet gegeven,
dat had ik ook in dat mailtje dat bij jou terrecht kwam geschreven,
geschreven, dat ik vond dat jij je zielig voordeed,sinds je wist dat het niet goed met me ging,
en dat er als ik in de buurt kwam een flinke spanning in de lucht hing.
misschien had ik dit niet mogen zeggen, was dat niet mijn recht,
maar ik heb meteen daarna WEL "het spijt me" gezegd.
ik dacht we kunnen verder alles is voorbij,
tot dat de waarheid boven kwam doordat 1 van jullie het tegen me zei.
ik ben toen erg geschrokken,
ik was totaal van slag.
mijn hele leven is veranderd sinds die ene dag.
er werd me verteld dat een paar vriendinnen mijn mail van de afgelopen weken hadden bijgehouden en uitgeprint,
het ook aan andere hadden laten lezen,
ik weet niet hoe je het verzint?
PESOONLIJKE DINGEN- ERVARINGEN nooit van gehoord?
echt waar, die rotstreek heeft mijn hart doorboord.
vriendinnen heb ik niet meet,
althans jullie ben ik kwijt,
ik vind het ook vervelend,
maar de vriendschap was een mooie tijd!
M
Reacties op dit gedicht
| Inger: | Zaterdag, augustus 18, 2001 12:42 |
| Lieve Marjo, heel mooi, als je maar weet dat ik er ook voor je ben. Laat die anderen maar stikken, liefs KNUFFEL Inger | |
| : | Zaterdag, augustus 18, 2001 00:24 |
| ikken degene waarover dit hedicht,g aat hoe kunnen jullie zo oordelen over haar, je kent haar niet, een verhaal heeft altijd 2 kanten, love u jes...YKW | |
| annemiek: | Vrijdag, augustus 10, 2001 16:21 |
| jouw meisje: | Vrijdag, augustus 10, 2001 12:20 |
| jes, ik houd van je | |
| eva: | Donderdag, mei 03, 2001 18:53 |
| jemig als dit echt gebeurt is is dat erg vervelend maar wel een mooi gedicht | |
| jesje: | Zondag, maart 18, 2001 18:45 |
| ik snap het wel alleen, dat ik verlieft ben op .... was al heel lang niet meer, en uitprinten en uitdelen weet ik ook niets van. voor de rest snap ik je helemaal.... ik ben blij dat ik wel weer eens tegen je praat nu. en van je opa,ik weet nu hoe kut het is geweest, ik kan nu nog maar 1 ding zeggen, en dat is dat ik je heel veel succes wens in je leven, maak er iets moois van, word gelukkig... xxx jesje |
|
| ...: | Woensdag, maart 14, 2001 23:51 |
| keigoed schatje, mischien dat ze nu snappen dat je alles voor me bent en dat als ze aan jou komen ik ze kapot maak. | |
| kitty winter: | Dinsdag, maart 13, 2001 22:13 |
| doe even sneu zeg, dat begrijp je toch wel of niet dan!! mooi gedicht hoor!! liefs kitty |
|
| : | Dinsdag, maart 13, 2001 20:40 |
| eerste regel van laaste alinea moet zijn, VRIENDINNEN HEB IK NIET MEER. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Leintje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||