Het spijt me,
nodeloze woorden,
ze kwamen al zo veel uit m'n mond...
maar ik bleef iedere keer voor jou,
jij was mijn hele leven,
voor jou hield ik stand
voor jou klopt mijn hart,
ik hield vol..
Na al die jaren ongelukkig zijn,
anderen helpen omdat je je eigen pijnen
niet onder ogen hoeft te komen...
tdoet zo een pijn, het krast littekens in mijn hart..
ik kan niet blijven doorgaan
het toppunt van de pijn moet worden afgebroken
kwil jullie niet langer remmen..
niet geslapen, waar is alles toch zo mis gegaan?
ik hield zielsveel van jou,
je kon me niet helpen
maar dat lag niet aan jou..
ik geef je het gevoel onnodig te zijn door
mijn gevoelens over te brengen op jou
tgevoel van onnodig leven
maar je bent gewoon alles wat ik wil
nu snap ik dat ik je gewoon in de weg loop
jij niet alleen trouwens
ik ben maar een gewoonte,
ik ben vanzelfsprekend
ik ben niets...
kmis het gevoel nodig te zijn,
maar heb ik dat ooit gekend?
nogmaals
Het spijt me
ik hield echt van je...
dikke knuffel je meid