De Geest
De geest volgt me, trekt mijn aandacht
het eikenblad dat ginds op de grond lag,
heeft meer kracht dan het blond
dat ik daarnet nog voor me zag
mijn geest dwaalt, dwarrelt als het ware
zoals de wind het blad voor me weghaalt
daalt de geest die me volgt neder op de rivier
van duistere onrust die de realiteit weerspiegelt
volgt mijn weg als een geest die dwaalt
zo wandel ik door het duister op het gele grind
zo vindt de geest de mijne weer
lang nadat de rivier me heeft verlaten
als aan mijn voeten gekluistert
als ik wandel door de zwakverlichte straten
als een schaduw of een stem die fluistert
de stem verdwijnt, de schaduw wijkt
als het licht diep in me schijnt
ontspringt een nieuwe levensbron
mijn angst vervaagt, mysterie blijft
‘The ghost is never gone’
Reacties op dit gedicht
| Evenstar21: | Vrijdag, november 21, 2003 14:12 |
| vooral die laatste zin...mooi..kuzzzzzzzzz | |
| Oorlam: | Vrijdag, november 21, 2003 13:49 |
| sterk weer wonderlijk mysterieus, hou ik van! aai, |
|
| suuss: | Vrijdag, november 21, 2003 13:04 |
| heb hem ff 2x moeten lezen maar echt heel mooi verwoord liefs |
|
| Toonie: | Vrijdag, november 21, 2003 12:41 |
| Wauw.. 2x gelezen.. Nog een 3de x.. Mooi.. Graag gelezen ;-) Liefs Marthe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: darkmind | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2003 | ||
| Thema's: | ||