bondgenoot...
Hij inhaleerde,
schreef zijn naam
met brandende pen
in de lucht.
Verscholen
achter rookgordijn
zag ik hem aan,
voor herkenning beducht.
Hij inhaleerde,
blies kringen naar 't plafond.
Een rondje 'geluk'
en een cirkel van falen,
De herhalingen zwijgzaam
uit zijn mond,
zoals de tijd verdwijnt
om je dan weer in te halen.
...
En buiten valt de regen
als een herinnering.
Geen vaal, geen grauw, geen grijs,
doch smaak van loutering.
Reacties op dit gedicht
| PeterdB: | Zondag, december 14, 2003 00:27 |
| Prachtig! | |
| victor ruhlmann: | Vrijdag, december 05, 2003 19:25 |
| De stilte zal niet zwijgen.Schitterend. | |
| Oorlam: | Zondag, november 23, 2003 17:19 |
| sterk geschreven! | |
| de nifter: | Zaterdag, november 22, 2003 13:32 |
| oeh... jij kunt schrijven zeg | |
| green eyes !: | Vrijdag, november 21, 2003 23:51 |
| mooi hoor, graag gelezen, liefs marina ;) xxx's |
|
| bunnie: | Vrijdag, november 21, 2003 23:00 |
| mooi meis krachtig geschreven... veel liefs a friend of you |
|
| victor ruhlmann: | Vrijdag, november 21, 2003 22:16 |
| Weer een hele mooie die schitterten de rook laat vervagen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: lani | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2003 | ||
| Thema's: | ||