Naakte waarheid
Naakte waarheid
Als de avond valt
en de laatste warmte
in donkere hoeken
hen wordt ontnomen,
voel ik koude rillingen
van hulpeloosheid en twijfel
voor zij die gedwongen zijn
de lange nacht door te brengen,
in elkaar gekrompen door de honger,
in een weggesmeten oude doos,
gevuld met verdriet en pijn.
Hunkerend naar de slaap
om de dag te kunnen vergeten,
verlaten door al die toffe vrienden
die ze vroeger zo goed hebben gekend.
Schaamte overvalt mij
omdat ik deze wereld niet kan overkoepelen
met liefde en begrip
voor zij die dagelijks strijden,
en de hoop koesteren naar de dag
dat ze terug op een menswaardige manier
en met een toekomst kunnen verder leven.
21/11/2003
Als de avond valt
en de laatste warmte
in donkere hoeken
hen wordt ontnomen,
voel ik koude rillingen
van hulpeloosheid en twijfel
voor zij die gedwongen zijn
de lange nacht door te brengen,
in elkaar gekrompen door de honger,
in een weggesmeten oude doos,
gevuld met verdriet en pijn.
Hunkerend naar de slaap
om de dag te kunnen vergeten,
verlaten door al die toffe vrienden
die ze vroeger zo goed hebben gekend.
Schaamte overvalt mij
omdat ik deze wereld niet kan overkoepelen
met liefde en begrip
voor zij die dagelijks strijden,
en de hoop koesteren naar de dag
dat ze terug op een menswaardige manier
en met een toekomst kunnen verder leven.
21/11/2003
Reacties op dit gedicht
| *Shanti*: | Zaterdag, november 22, 2003 20:14 |
| Daklozen hebben ieder hun eigen verhaal, sommigen willen geholpen worden, anderen helemaal niet. Het is goed er toch bij stil te staan, want er zijn helaas ook mensen bij die buiten hun schuld in een doos moeten wonen. Dan nog maar niet te spreken over andere landen, waar nog meer ellende is. Harde waarheid, helaas! Liefs, namasté, Shanti |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roger Bamps | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2003 | ||
| Thema's: | ||