Wat me aan jouw doet denken
Als ik naar de lessen reisverzekering ga, voel ik me met jouw verbonden,
omdat je ook iets juridisch studeert.
Al die moeilijke, dure woorden lijken hoofs taalgebruik
hoewel zelfs Cicero met zijn welsprekendheid jouw schoonheid
niet kan omschrijven.
Als ik dan naar buiten kijk, zie ik de vogels die grote afstanden
kunnen overbruggen net zoals mijn liefde voor jou dat kan,
waar ter wereld ik mij ook bevind.
Als ik in toeristische boeken kijk naar de ondergaande zon,
dan zie ik haar oranje gloed die scheen in die verre, warme oorden
en dan denk ik aan diezelfde oranje gloed van je haar
en aan je warme ogen.
Als ik de mensen rondom mij zie lachen,
hoe een meisje lacht naar een jongen,
hoe kinderen lachen om de gekheid van hun vader,
dan word ik herinnerd aan jouw liefdevolle lach
die jouw lippen meer dan voldoening schenkt.
Toch zijn al deze foto’s een beelden slechts een kopie
van hetgene zij niet kunnen vervangen:
de zonnegloed in je haar, de warme straling van je ogen,
de liefdevolle glimlach op jouw lippen
en bovenal mijn liefde voor jou.
Voor mijn eerste lief