krebs
de duitser in mij
is de sadist
die mij in contact bracht
met de levende schoonheid
de legende die de dunne
lijn tussen liefde en haat
gestalte geeft door zo te zijn
is niets meer dan een waan
ik brandmerk mijzelf om
het spook de ruimte te geven
mij te verlaten, mijn angst, mijn angst,
ik ben een moordernaar in heel mijn wezen
als zelfs liefde verdwijnt
hoe moet ik dan bestaan?
en als vrienden liegen
waar moet ik dan heen?
ik voel een drang om te schreeuwen
Eloi, Eloi, lama sabachthani
maar mijn leven is te dragen
omdat ik gedragen wordt
is de sadist
die mij in contact bracht
met de levende schoonheid
de legende die de dunne
lijn tussen liefde en haat
gestalte geeft door zo te zijn
is niets meer dan een waan
ik brandmerk mijzelf om
het spook de ruimte te geven
mij te verlaten, mijn angst, mijn angst,
ik ben een moordernaar in heel mijn wezen
als zelfs liefde verdwijnt
hoe moet ik dan bestaan?
en als vrienden liegen
waar moet ik dan heen?
ik voel een drang om te schreeuwen
Eloi, Eloi, lama sabachthani
maar mijn leven is te dragen
omdat ik gedragen wordt
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: krebs | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||