Soms lijkt het of je maar over twee dingen kan schrijven.
Twee dingen die je leven compleet beheersen,
twee dingen die je leven altijd al beheersd hebben.
Nu, nu je het weet en vroeger ...
toen je het nog niet door had.
Niet ik ... misschien wel maar ik dacht van niet ?

Verliefd zijn of verloren zijn in de liefde,
levend zijn of verloren zijn in je leven?
Het willen, er naar verlangen en ... er bang voor zijn.
En de periodes ertussen vol twijfels en onzekerheden,
periodes vol nervositeit en zelfmedelijden.

Steeds zoeken naar antwoorden en oplossingen
die zo kortbij zijn maar toch ver weg.
Antwoorden vlak onder je neus die je niet wil vinden.
Oplossingen die je steeds verder en verder gaat zoeken
... waardoor je ook steeds verder van je antwoorden komt.

Zoeken in het verre en tot in het onmogelijke,
zoeken naar dingen waar je totaal geen vat op hebt,
die je toch nooit compleet onder controle kan krijgen.
Je zoekt naar dingen die misschien gewoon niet mogen zijn.
Niet voor mij ... misschien wel maar ik denk van niet ?

Altijd dingen willen die je niet kan krijgen,
dingen die voor jou simpelweg niet zijn weggelegd,
die dingen die je echt wil maar die er niet zijn :
Niet die ene ware liefde, niet dat ene ware leven.
Niet voor mij ... misschien wel maar ik denk van niet.