Klokslag vijf in de morgen,
klaarwakker en net alsof
het reeds tijd is om op te staan,
mijn gedachten gaan
naar die enige eerste en laatste
vurige omhelzing.
Een onschuldige streling
op een bankje in het park
waar je met ontblote bovenarmen
onbewust de mijne beroerde.
Was alles bewust bedoeld
of slechts een nummertje
waarachter wie weet
welke bedoelingen schuilgingen ?
Hartstochtelijk verlangen,
gemaskerde beloften
zwanger van verwachtingen
die nooit zijn ingelost
en oh,
zo verboden blijven.