Zeven zondes zwijgen.
Brandend het verlangen,
dat nu de klok geslagen heeft,
zich sust onder het vergiet,
van afgegoten afgunst,
Overblijvend zijn,
de tranen die als diamanten,
zich projecteren in de oscar-film,
om zo te schitteren,
De kop hoog houdend,
het eelt op het hart versleten,
zeven zondes zwijgen,
tot ieders beter weten.
Reacties op dit gedicht
| flygirl: | Woensdag, november 26, 2003 20:41 |
| knap,knap. onbeschrijfelijk mooi geschreven. liefs flygirl |
|
| bieke: | Woensdag, november 26, 2003 20:31 |
| Soms is het beter gezwegen, dan geweten ;-) Liefs |
|
| Ninandra: | Woensdag, november 26, 2003 19:50 |
| Wouw.. Erg mooi, bijzonder en knap geschreven! |
|
| green eyes !: | Woensdag, november 26, 2003 19:28 |
| graag gelezen, mmoi, liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2003 | ||
| Thema's: | ||