Eerst nog even samen
"Eerst nog even samen"
Door 't blinken van de jonge zon,
glinsterden kristallen ramen.
Voor het besef van ochtendstond,
waren wij samen.
In je wit satijnen nachtjapon,
rustend onder lakens.
Arm om mij heen, de zon kwam op.
Wij samen.
Plicht scheurde onze rust cocon.
Maar voor de tijd kon manen tot...
Voordat het leven weer begon.
Eerst nog even samen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Cest moi: Bob | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2003 | ||
| Thema's: | ||