en hoopje verdriet
ik ben veranderd
dat zeg ik toch
dat denken de andere toch
en dat probeer
ik mezelf toch wijs te maken
in mijn binneste
ben ik nog altijd
dat klein hoopje verdriet
verdriet om jou
verdriet om wat ik deed
verdriet dat me
zo klein doet voelen
verdriet dat me
onzeker maakt
ik ben veranderd
maar mijn verdrietige ik
is er nog steeds
die zal...
zal nooit verdwijnen...
dat zeg ik toch
dat denken de andere toch
en dat probeer
ik mezelf toch wijs te maken
in mijn binneste
ben ik nog altijd
dat klein hoopje verdriet
verdriet om jou
verdriet om wat ik deed
verdriet dat me
zo klein doet voelen
verdriet dat me
onzeker maakt
ik ben veranderd
maar mijn verdrietige ik
is er nog steeds
die zal...
zal nooit verdwijnen...
Reacties op dit gedicht
| lynnonade: | Zaterdag, maart 18, 2006 12:14 |
| ik wil me niet moeien maar wat scheelt er??? | |
| zotte mie: | Donderdag, november 27, 2003 22:57 |
| ik mocht ni antw zeker vand :p toch kank t ni late :p ja miss ben je wel een beetje veranderd... of toch hoe je je laat zien naar de buitenwereld... of anders omdat we verder uit elkaar staan dat k da gevoel heb... maar van binnen verander je niet zomaar... miss wel op t eerste zicht, maar wann je dan eens diep in jezelf gaat kijken merk k je dat er nog zoveel rest van "vroeger"... allez tot morge é mie... knuffie!!!! xxxxxx... je irisjeeeuuuhhh :d |
|
| Marlies: | Donderdag, november 27, 2003 16:11 |
| Je blijft wie je bent en dat is maar goed ook. Maar misschien moet je die positieve ik maar eens gaan zoeken, en de verdrietige zorgvuldig bewaren.. Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Vaneela* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2003 | ||
| Thema's: | ||