Ik zweef met gesloten ogen door jullie gedachten
maar alles staat er in de weg.
Ik schreeuw het uit,
maar niemand die me hoort,
in mijn hoofd bonkt het, ruist het,
in jullie hoofden klinkt er zachte, zwoele muziek
Mijn schaterende schreeuwen weerkaatsen tegen de wanden
Iedereen kijkt verwonderd,
ik laat ze kijken.
Ik zweefde door jullie gedachten,
alles werd zwart, zwaar en leeg.
met een zachte bries werd ik op de grond gedragen,
ik sloot m'n ogen,
durfde ze niet te openen.
Bang voor de blikken
die snijden als messen in het taaie vlees.
Ik, moedige meid, waagde het om m'n ogen te openen,
om de blikken om te toveren.
Met open ogen zag ik de kleuren,
alles glimde en schitterde,
zo mooi was het nog nooit geweest.
Vanaf nu sluit ik nooit m'n ogen meer!