EN NU BEN IK BIJNA DOOD!
En nu ben ik bijna dood!
Alles ging toen in een flits,
was nog jong, getrouwd en drie kids.
Zie me zelf nog hulpeloos staan,
mijn leven voorbij,is het met mij gedaan?
De arts kwam naar voren en deed me bericht,
helaas meneer,u leven is ontvricht.
De ziekte waar we allen zo bang voor zijn,
ik had hem,dat deed me verschrikkelijk pijn.
Ik voelde de grond onder me wegzakken,
dat moment wilde ik alles vast pakken.
De arts ging met zijn verhaal gewoon door,
ik zweefde zag al een engelenkoor.
Kwam na een tijd weer tot besef,
wat doet die in me,waar haalt die het lef.
Woede begon me te laden,
mijn eigen lichaam had me veraden.
De malle molen kwam toen op gang,
vele onderzoeken,mijn god wat duurde dit toch allemaal lang.
Leefde helemaal in een soort roest,
maar wist dat het allemaal moest.
Naar vele maanden kwam het besluit,
meneer helaas,u nier moet eruit.
Lag toen tussen de andere gevallen,
mijn god,het zijn toch nog een aantallen.
Enkele die gingen dood,
niemand die hen nog uitzicht bood.
Veel gehuild,wat voelde ik me klein,
meer om de andere het deed me allemaal zo`n pijn.
Hun die moesten sterven,
huilde voor mij,gaven steun en lijmde mijn scherven.
Er was zelfs een oudere heer,
die mocht naar huis gaan,ze gaven hem geen twee maanden meer
Hij huilde en gaf me een hand,
als jou tijd daar is,kom ik je persoonlijk halen vanuit het beloofde land.
Ik huil nu ik dit allemaal schrijf,
de ziekte overwonnen,het is uit mijn lijf.
Vaak denk ik terug aan al die lieve mensen,
god ik had ze graag hetzelfde willen wensen.
Deze tijd is nu acht jaar geleden,
nooit over gepraat altijd vermeden.
Nu schrijf ik het helemaal van me af,
droog mijn tranen,en denk aan hen die veel om me gaf.
Nu draag ik dit voor hun allen op,
beterschap,JULLIE ZIJN ENGELEN OP EN TOP.........
Reacties op dit gedicht
| chiara: | Zondag, januari 13, 2002 13:57 |
| vandaag is echt zo'n dag, dat ik ff achter de computer kruip, en alle gedichten ga lezen...en dan...dan kom ik dit tegen! ik krijg er kippenvel van....ik ben trots op je! Blij voor je, dat jij het hebt overwonnen, helaas was dat niet bij iedereen zo gegaan. Maar jij leeft, pluk de dag! Want elke dag is om nooit te vergeten! Prachtig gedicht nogmaals...veel geluk en liefde toegewenst. en ook wel sterkte denk ik! | |
| Jacqueline: | Zondag, augustus 19, 2001 06:06 |
| Nu ik uitgehuild ben wil ik je bedanken voor zo'n mooi gedicht. Nu pas weet ik wat ik voel, hoe ik het uit kan leggen. De boosheid, hulpeloosheid angst en onzekerheid. Ik kon het nooit onder woorden brengen. Lieve Hans veel sterkte en bedankt. Ook wij leven nog! |
|
| Jacqueline: | Zondag, augustus 19, 2001 06:00 |
| woorden schieten te kort. | |
| manuella smit: | Zaterdag, juli 21, 2001 18:13 |
| lieve Hans..prachtig gedicht..nu heb ik ook z,n probleem...lees mijn gedicht..help me, maar eens..staan onder mijn naam... en vindt het top dat je nog aan andere denkt..Je bent een kanjer !!!!!! |
|
| betty : | Donderdag, maart 22, 2001 13:01 |
| amai ik weet niet echt wat te zeggen de angst dat ik ooit dit verdict zal horen snoert me de keel dicht maar godzijdankt jij hebt het overleeft en denkt nog aan de anderen waarvoor ik met je meevoel vechten en blijven vechten zou ik zeggen |
|
| Star: | Zondag, maart 18, 2001 19:36 |
| Hans, Je hebt een grote stap gezet, de stap naar de geestelijke genezing. En waar je ook bent, wat je ook doet, je zult nooit alleen staan. Laat je maar gaan, je doet het goed. Dit geeft velen veel kracht en moed....Dank je, R |
|
| Lonesome Cowboy: | Zaterdag, maart 17, 2001 17:57 |
| Fantastisch geschreven Hans, Kan me heel goed voostellen dat dit heel erg moeilijk voor je moet zijn geweest... Heel knap dat je de woorden zo heb kunnen plaatsen, en de kracht gevonden om ze op pappier te zetten... G. |
|
| Benjamin de Rooy: | Vrijdag, maart 16, 2001 23:14 |
| Hans, wat ongelooflijk mooi. Ik heb heel dichtbij deze ziekte gestaan, en heb er een goede vriend aan verloren, dus bij rollen de tranen ook. Ben alleen maar blij voor jou dat jij het hebt overwonnen. Schreeuw het maar uit! je verdient het. Ben |
|
| Juva: | Vrijdag, maart 16, 2001 19:39 |
| Prachtig Hans, dat je hen niet vergeet...Carpe diem! | |
| erika: | Vrijdag, maart 16, 2001 19:28 |
| Heel moedig opgeschreven en een heel mooi gedicht.Ik krijg er kippenvel van.Nog heel veel sterkte met het verwerken je verdient het. groetjes erika |
|
| Hans: | Vrijdag, maart 16, 2001 16:37 |
| Lieve,lieve mensen wat doet het me goed om deze hartverwarmende reacties van jullie te lezen,ik wil jullie daarvoor hartelijk bedanken. echt tof.....groetjes hans. |
|
| arie: | Vrijdag, maart 16, 2001 15:56 |
| Hans, dit is een *top* gedicht. Het verwoorden van je angsten, gevoelens die speelden, en dat nog steeds doen... Je terugblik naar hen die je dierbaar waren, en die je hebt bewaard in je hart. Jouw woorden hans. Het zijn jouw woorden.... En wij delen met jou.. Dank je voor je vertrouwen arie |
|
| pramodah: | Vrijdag, maart 16, 2001 09:58 |
| het is de liefde in jou naar de medemens toe die de ziekte overwonnen heeft hans..... | |
| Idster: | Vrijdag, maart 16, 2001 08:51 |
| Jeetje Hans... Wat een pracht gedicht... Zoveel verdriet zoveel tranen en zoveel achter je gelaten... Wens je nog heel veel sterkte met deze moeilijke periode te "vergeten"....En ik wens je ook een heel gelukkig verder leven !! Liefs en xx Idster |
|
| Firebolt: | Vrijdag, maart 16, 2001 08:49 |
| Beste Hans.... Heerlijk dat we dit kunnen lezen.... je hebt veel overwonnen, en de liefde naar die anderen straalt er vanaf. Een prachtig gedicht.... |
|
| ilona krijgsman: | Vrijdag, maart 16, 2001 07:17 |
| ik lees dit met tranen in mijn ogen...zo herkenbaar de angst die je overvalt als je het bekende woordje hoort.....ik vecht er nog tegen...en de angst zit nog diep in mij...mijn uitslag komt er nog aan...dus de angst zal nog een tijdje naast me staan......liefs Ilona | |
| black flower: | Vrijdag, maart 16, 2001 06:30 |
| Hans, je mag het gerust uitroepen! Doe maar! Laat het maar van je af komen! Wij zullen je niet tegenhouden, integendeel, we roepen met je mee! | |
| gabriella: | Vrijdag, maart 16, 2001 03:11 |
| lieve hans ik lees dit en velen weten nu dat ik me tranen zit te drogen lieve hans huil maar maakt niet uit je huilt niet alleen nu deze nacht ik huil met je mee ik weet wat je bedoelt hans ik leef ook nog liefsss gaby |
|
Over dit gedicht
| Auteur: hans | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||