. . . een korrel . . .
was ‘n korrel op ‘t strand
met anderen vormeloos
heb me toen afgevraagd
zou ‘t ook anders kunnen
iets concreet en tastbaars
te creëren in het geloof
heeft ‘t zin vorm te geven
aan die vele korrels zand
leek echt zo’n mooi idee
deel van een bouwwerk
meer houvast te krijgen
een onderdeel te zijn van
een zandkasteel gebouwd
was onderhevig aan ‘t tij
het is geheel uiteenvallen
was weer een korrel alleen
een korrel naast anderen
als prachtig strand aan zee
geschuurd en gekoesterd
door natuurwetten en elkaar
onderdeel van groot geheel
nu belevend toch één te zijn
bestaan in kern van korrel
innerlijk houvast zich bevind
ben een korrel van ‘t strand
laat mij gaan met het getij
dragend geloof met me mee
*boselfje*
jazzzz: | Dinsdag, december 02, 2003 14:16 |
mooi verwoord! liefs, |
|
green eyes !: | Dinsdag, december 02, 2003 09:45 |
graag gelezen, liefs marina |
|
de nifter: | Dinsdag, december 02, 2003 08:06 |
volgens mij zijn we allemaal korrels. meer ff alleen wegdrijven is heerlijk | |
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 02 december 2003 | ||
Thema's: |