Gebed des ongeloofs...
Een nog zo jonge dame
vol schoonheid en levenskracht
Ik aanschouw haar toekomst
welk in het niets blijkt te vergaan
dankzij verslaving en haar macht
Zo helder haar ogen waren
nu zo troebel, blind en rusteloos
Zo gezond haar huid eens kleurde
zo bleek nu
als de weg die ze verkoos
Zelfs haar wil is verloren
om de weg terug te begaan
Ik raak gebroken door machteloosheid
bij elke gedachte aan
stroomt innerlijk een traan
In dromen
blijven handen glijden
terwijl ik vergeefs blijf reiken
Haar lot is wellicht
onvermijdelijk te vermijden
Ik kan niet enkel toezien
maar toezien verblijft mijn lot
Zelfs als een ongelovige
bid ik voor haar tot een God
Ninandra: | Zaterdag, december 06, 2003 14:43 |
Machteloos, ja, klote gevoel. Schitterend geschreven, droevig maar heel mooi. Sterkte, |
|
~Classique~: | Dinsdag, december 02, 2003 18:43 |
die laatste 2 regels... zeggen alles, alles... sterkte liefs, Mar |
|
bunnie: | Dinsdag, december 02, 2003 11:02 |
schitterend geschreven hoop dat je haar toch nog kunt bereiken via welke weg dan ook veel liefs bun |
|
Jannie Hoogendam: | Dinsdag, december 02, 2003 10:35 |
KIPPEVEL NA HET LEZEN VAN DIT SCHITTERENDE GEDICHT... NIETS AAN TOE TE VOEGEN... JANNIE XXX |
|
sunset: | Dinsdag, december 02, 2003 10:30 |
Wat een droeve machteloosheid, en een liefde spreekt uit dit gedicht vol mededogen. Ik lees, en het 'voelen', laat ogenwater lopen. Liefs / sunset |
|
christina: | Dinsdag, december 02, 2003 08:07 |
tja die machteloosheid he het geeft je een gevoel of je staat te dweilen met de kraan open al de woorden die je spreekt verdwijnen in het niets je doet je best om haar te berijken maar het lukt niet ik snap je gedicht heel goed jij weet dat denk ik wel lieve knuffel schorpio |
|
Auteur: xavion | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 02 december 2003 | ||
Thema's: |