steeds weer...
steeds weer moet ik aan je denken,
aan alle vriendschap die ik je nog had willen schenken.
Regen, wind of zonneschijn,
altijd doet mijn hartje pijn.
Herinner je die toffe beelden,
fantastisch toch hoe we samen speelden,
onder de tafel in het gras,
samen in dezelfde klas.
spijtiggenoeg kwam er een eind aan je leven
en kon ik je van dit alles niets meer geven,
lang werden de uren, dagen, nachten,
levenslang blijf ik op je wachten!
En wat heeft dat voor zin?!
aan alle vriendschap die ik je nog had willen schenken.
Regen, wind of zonneschijn,
altijd doet mijn hartje pijn.
Herinner je die toffe beelden,
fantastisch toch hoe we samen speelden,
onder de tafel in het gras,
samen in dezelfde klas.
spijtiggenoeg kwam er een eind aan je leven
en kon ik je van dit alles niets meer geven,
lang werden de uren, dagen, nachten,
levenslang blijf ik op je wachten!
En wat heeft dat voor zin?!
Reacties op dit gedicht
| Gea: | Donderdag, november 29, 2007 14:38 |
| Ontzettend goed geschreven. |
|
| Invisible_Wanderer: | Donderdag, september 16, 2004 21:00 |
| Wauw... ben sprakeloos... | |
| nelleke: | Zaterdag, augustus 25, 2001 18:31 |
| sarah, bij dit gedicht kreeg ik weer trannen in mijn ogen!ikheb 14 jaar geleden een heel goede vriend verloren!ik was toen zeven maar hij blijft nog altijd in mijn gedachten!! ik hoop dat jij dat ook zal doen!! echt een mooi gedicht!!!!! liefs nelleke |
|
| tineke: | Vrijdag, maart 16, 2001 20:50 |
| Lieve Sarah... Misschien heeft het gezin. Maar je blijft hem herinneren zoals hij was. Van hem blijven houden nu ook dat hij er niet meer is. Echt een sterk gedicht... prachtig. Veel sterkte ermee. Liefs tineke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sarah | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||