ROOKLOOS
rookloos
zijn lach
stak me aan
ik brandde
als een lucifer
de kop
verlichtte
opvlammend
mijn lijf
je lach
smeulde na
in mijn ogen
naast
de asbak
lag ik
opgebrand
wil melker
17/03/2001
zijn lach
stak me aan
ik brandde
als een lucifer
de kop
verlichtte
opvlammend
mijn lijf
je lach
smeulde na
in mijn ogen
naast
de asbak
lag ik
opgebrand
wil melker
17/03/2001
Reacties op dit gedicht
| pramodah: | Zaterdag, maart 17, 2001 18:49 |
| ik snap nog altijd niet hoe je van zo iets simpels iets moois kan maken wil......de eenvoud mischien?.... | |
| arie: | Zaterdag, maart 17, 2001 15:09 |
| Lieve Wil, Roken moet mogen zegt men... Maar moet dat dan ook? Nee wij niet he... wij staan sterk in onze schoenen. liefs Arie |
|
| Christl: | Zaterdag, maart 17, 2001 12:56 |
| Prachtig Wil! Mooi geschreven en doordacht. xxxxChristl |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||