Geel-goude gloed
Geel-goude gloed
5 december 2003
Een druppel met een schittering
de zon die erin schijnt
met zijn geel-goude glans,
er langzaam in verdwijnt
Zij reist alleen naar beneden
door spanningsvelden
van genot en pijn, tevreden-
of ontevredenheid laten gelden
Maar de geel-goude glans
maakt haar dag weer goed
en ze weet weer hoe het moet,
om voor vreugde open te staan
En daardoor te laten gaan
wat anderen huilen doet
Reacties op dit gedicht
| Paul Willems (Quikkie): | Zaterdag, december 06, 2003 03:37 |
| een vlinder het is ongehoort heeft emoties zo prachtig verwoord vliegt voor eeuwig door het licht maakt van woorden een prachtig gedicht liefs Paul |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, december 05, 2003 22:10 |
| neem een volkomen moment voor ogen, maak er een verhaal van om altijd naar terug te kunnen keren, in vele variaties telkens weer. huil je glinstering naar buiten, laat je maar winnen, kus, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2003 | ||
| Thema's: | ||