mijn laag vernis is opgelost
mijn laag vernis is opgelost
en daarmee alle pijn
ik bleef steeds hopen
verblind van zicht
dat jij van mij zou zijn
mijn laag vernis is opgelost
ik laat het rustig gaan
mijn hart van jou
maar ik merk nu
kijk het van afstand aan
mijn laag vernis is opgelost
ik weet nu pas bovendien
ik heb een bijrol
en ik voel echt
zo ga ik jou ook zien
en daarmee alle pijn
ik bleef steeds hopen
verblind van zicht
dat jij van mij zou zijn
mijn laag vernis is opgelost
ik laat het rustig gaan
mijn hart van jou
maar ik merk nu
kijk het van afstand aan
mijn laag vernis is opgelost
ik weet nu pas bovendien
ik heb een bijrol
en ik voel echt
zo ga ik jou ook zien
Reacties op dit gedicht
| arie: | Zaterdag, maart 17, 2001 18:07 |
| catharina, Jouw gedicht had ook kunnen heten "mijn masker" Mijn masker heb ik afgedaan nu zie je mij eens echt en als je nu dan naar mij kijkt, ben ik dan echt zo slecht? Altijd op de tweede plaats, dat is nu teneinde Ik voelde dat het niet meer ging, voelde dat ik kweinde. Ik zocht en vond een spiegel eerst keek ik er doorheen Pas nu herken ik beelden daar was ik heel alleen. Dat heb ik van mij afgeschud, met jou ben ik klaar. | |
| ilona krijgsman: | Zaterdag, maart 17, 2001 15:38 |
| hier hoef ik verder niets aan toe te voegen....deze is perfect....echt goed hoor... | |
Over dit gedicht
| Auteur: catharina | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||