Woordeloos
Ik zal je kennen
in de fluistering van de wind
en 't ruisen van elk blad
In elke manestraal
En in de minste flikkering van sterrelicht,
of in de wolkenflarden drijvend in de lucht,
zal 'k steeds nog kennen jouw ongezien gezicht
Ik zal je kennen, zelfs aan iedere zucht
Ik zal je voelen
in de streling van de nacht
In elke druppel lenteregen
En in het kiemen van wat ooit gedacht
In elke ademtocht van al wat leeft
En ver voorbij de grens van ons bestaan
omdat gevoel geen grenzen heeft
Ik zal je houden heel de eeuwen lang
dat eender welke wereld ooit bestaat
En noch de dood noch 't leven maakt ooit bang
omdat mijn 'ik' je nimmer meer verlaat
Ik zal je eeuwig kunnen drinken
zolang jij ademt en ik leef door jou
Eenvoudig in elkaar verzinken
En voelend weten, jij in mij en ik in jou.
**********
sunset 05-12-2003
**********
xavion: | Zaterdag, december 06, 2003 15:15 |
Bijna dit prachtig stralende gedichtje gemist!!! Wens je veel mooie dagen vol warmte, Liefs XaVioN |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 05 december 2003 | ||
Thema's: |