winterkaarslicht
Je gedachten laten vloeien, groeiende van dunne zilveren draden naar gouden stromen, de kleine bergbeekjes volgende mondende in de zo herkenbare zee. Met het tij meegevoerd wordende, zo zal je droom zichzelf voorstellen aan je oog....het streelt je ego en voedt je geprikkelde huid met fluwelen woorden; Fluwelen dekens doen jou hart strelen en zoeken haar intieme plekjes op....oh, wat is het toch fijn om.......bij jou te zijn.
Je noemt het verleden een deel van je toekomst en natuurlijk is het zo en de toekomst noem je, onbewust, gepaveid..... Maar de gevoelens die liggen geklonken in de straatstenen en hoorbaar zijn in haar echo, zijn puur in haar vorm gegoten....en uiten zich toch altijd zo zacht in haar aanraking, oh wat is dit toch ook mooi, eigenlijk.
De zee waarover je oog zich uitstrekt, kabbelt in haar stille ooghoek verder, stilletjes......een bergstroom imiterende.
Nieuwe bloemen groeien onder de koude grond diep in de wintertijd, diep in de knop en diep in het hart van jou grond zichzelf voorbereidende.... De zomer zal aanbreken en sneller het hart verwarmen dan de winter haar deed afkoelen,...de liefde stroomt sneller door de aderen en haalt de negatieve keerzijde puur op eenvoud en waarheid in.
Kom en blijf zo dicht bij mij, wij het kaarslicht samen een schaduw gevende...
des nachts, des smachts zullen wij onze zielen klinken;
Proost!
Tijdje weggeweest, ik probeer toch vaker weer wat neer te zetten,
groetjes, ;-)
Duncan
Je noemt het verleden een deel van je toekomst en natuurlijk is het zo en de toekomst noem je, onbewust, gepaveid..... Maar de gevoelens die liggen geklonken in de straatstenen en hoorbaar zijn in haar echo, zijn puur in haar vorm gegoten....en uiten zich toch altijd zo zacht in haar aanraking, oh wat is dit toch ook mooi, eigenlijk.
De zee waarover je oog zich uitstrekt, kabbelt in haar stille ooghoek verder, stilletjes......een bergstroom imiterende.
Nieuwe bloemen groeien onder de koude grond diep in de wintertijd, diep in de knop en diep in het hart van jou grond zichzelf voorbereidende.... De zomer zal aanbreken en sneller het hart verwarmen dan de winter haar deed afkoelen,...de liefde stroomt sneller door de aderen en haalt de negatieve keerzijde puur op eenvoud en waarheid in.
Kom en blijf zo dicht bij mij, wij het kaarslicht samen een schaduw gevende...
des nachts, des smachts zullen wij onze zielen klinken;
Proost!
Tijdje weggeweest, ik probeer toch vaker weer wat neer te zetten,
groetjes, ;-)
Duncan
Reacties op dit gedicht
| Phoweyk: | Zaterdag, december 06, 2003 16:47 |
| mooi, mooi. prachtig zelfs. niet de kortste ;), maar toch graag gelezen, knuff Phoweyk | |
| Jheronimuhs: | Zaterdag, december 06, 2003 11:53 |
| echt mooi neergezet Ik ben zelf ook even uit schrijfwereld geweest, en mits omstandigheden er terug ingezogen, zolang het maar geen bandwerk word hé doe zo verder, zal ik zo maar zeggen :) |
|
| lovegirl: | Zaterdag, december 06, 2003 08:17 |
| prachtig gedichtje fijn dat je er weer bent liefs lovegirl |
|
| Sheena: | Zaterdag, december 06, 2003 00:29 |
| wb, je werd node gemist ;-) zalig diggie om weer eens binnen mee te vallen Duncan! Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Duncan | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2003 | ||
| Thema's: | ||