Ik voel van binnen verdriet,en niemand die dat ziet,
dan zijn de woorden een kleine troost,
woorden die mij zijn gezegd,
zijn ze gemeend? Zijn ze wel echt?
Sta er niet altijd te lang bij stil,
al maakt het wel uit wie ze zegt.
Zit alles tegen vandaag?
En loop je rond met een vraag?
Waarom mag ik niet gelukkig zijn,
ik heb hier toch niet om gevraagd?
Ze zeggen het is maar een kwestie van tijd,
al duurt het voor mij al een eeuwigheid.
Maar toch heb ik hoop,
want wat er nu niet is kan er morgen zijn.
Want elke donkere wolk verdwijnt,
en dan onstaat er zonneschijn.
Want eens schijnt voor mij de zon,
al weet ik niet waarom.
zo is het leven, nemen en geven.
Dan verschijnt er toch weer een lach,
en het geluk dat op mij wacht.
Maar is dat er wel, geluk dat op mij wacht?
ik zal er op wachten want dat is wat ik doe,
wachten en hopen ik word alleen te moe.
Ik wacht al zo lang, maar ik zal blijven wachten,
want geluk dat is het enige wat ik van mijn toekomst wil verwachten, en de pijn zal ik verachten.
Dat is mijn verleden en nu nog mijn heden,
maar in mijn toekomst zal ik lachen,
ik moet alleen nog even wachten.