Langzaam op gebrand,
het vlammetje waarop ik leef.
Langzaam uitgewerkt,
de tevergeefse krachten die ik geef.
Bevangen in het koude,
en kwade van deze werkelijkheid.
Verworpen uit het leven,
bijna net als de gesproken waarheid.
Koude rillingen dwalen over ruggen,
en verspreiden over ledematen.
Woorden weg gesmolten,
ik zal er niet meer over praten.
De hatelijke blikken,
blijven gebrand op het netvlies.
Terwijl zij winnen en doorgaan,
en ik enkel nog verlies.
Genoeg verloren,
en nu nooit meer.
De zwartheid bleef maar groeien,
en verzwakte iedere keer.
Een slik, een snik, een laatste klank,
verweven in klanken van een onbeschreven pijn.
Een punt wordt er dan eindelijk achter gezet,
en de pijn zal vanaf dan nog steeds onbeschreven zijn.
Elvirna: | Zaterdag, januari 03, 2004 19:41 |
Ik heb drie gedichten van je gelezen, en het thema is natuurlijk erg "wreed" om het zo maar te zeggen, het is een moeilijke kwestie, ik weet niet of je over jezelf schrijft, maar ik kan je wel zeggen dat je prachtig schrijft, het is echt erg mooi! ga vooral zo door! | |
Auteur: Rimjam | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 06 december 2003 | ||
Thema's: |