Een wereld van vergane liefde,
Zo is de leegte van, t bedroefde land,
Dat door het bouwen van gewrochten
De aarde tranen doet zo onderhand
Plaveisel na plaveisel bedekt
Het zaad dat groeien kon.
Het grauwe wegdek geeft de sporen weer
Van rubber in het schokbeton
En in verlaten grauwe bouwsels
Is het een kwestie van slechts tijd,
Dat verwachtingsvolle cellen
Zich weer gaan mengen in de strijd.
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 07 december 2003 | ||
Thema's: |