Wie kan me vertellen
waarom liefde soms
zo licht is
alsof we steeds maar zweven
tesamen door't heelal
alsof er nergens grenzen zijn
die ons behoeden voor een val

Kan iemand me vertellen
waarom liefde soms
zo zwaar is
zodat we blijven vallen
in die bodemloze put
die put van ontevredenheid
van ergernis ook wel

Weet iemand de remedie
een toverdrank misschien
tegen die wisselende buien
van beu zijn of graag zien
ik zie haar echt wel graag
maar stoor me bovendien
aan ontelbare klaine dingen
die zij niet lijkt te zien

Zij heeft ook dat zelfde
prangende probleem
ik ben waarschijnlijk
ook nooit helemaal en
onvoorwaardelijk blij
maar ondanks dat
hou ik van haar.

Houdt zij ook nog van mij?