Hoe zou het zijn
als je weer even naast me stond
en al de pijn
een weg naar buiten vond?
Zou ik mogen huilen
in je armen,
zou ik mogen schuilen
en mijn hart weer verwarmen?
Nu is er niets
dan een lege ravijn
niets dan heimwee
niets dan pijn.
Ik kan je niet vertellen
hoeveel het me spijt
ik raak mijn pijn
toch niet meer kwijt.
Je gaf me de kans
bij je terug te komen
een mooie kans
die ik niet heb genomen.
Nu zit ik eeuwig met de vraag;
hoe zou het zijn
als je bij me was vandaag?
Toch weet ik in mijn hart
dat we ooit weer samen zullen zijn
en dan zonder twijfel
en zonder pijn.
Onze liefde is nooit geminderd
al die jaren hebben ons niet gehinderd
daarom maakt het niet uit wanneer
we vinden elkaar toch wel weer...

Met al mijn liefde
voor eeuwig
Stefanie