Verboden Liefde
Verboden Liefde
Bij nacht gooi ik kleine steentjes tegen je raam.
Zachtjes, fluister ik je naam.
Je raam gaat open en daar zie ik jouw gezicht.
Die prachtige lach en die mooie ogen, daar ben ik voor gezwicht.
Handig stap je uit je raam en klim je langs de regenpijp omlaag.
Daar sta je dan, ik omhels je en kus je zacht, hier had ik opgewacht, dit wou ik zo graag.
Samen rennen wij door de duistere bossen, we dartelen als vlinders sierlijk tussen de bomen.
Ik houd je vast, ik kus je, ik streel over je rug en samen vrijen we daar midden in het bos net zo als in mijn dromen.
Verstoten door de maatschappij, kunnen wij elkaar lief hebben diep in het duistere woud.
In de maatschappij, is dit taboe en laat het geluk van ons, andere koud.
Maar in de bossen heersen wij en kunnen wij elkander begeren.
Daar is de plaats waar wij vrij kunnen zijn waar niemand ons kan deren.
Alleen in het duister bestaat onze liefde, als een moderne Romeo en Julius
Daar in het donker geef ik je m’n verboden kus.
Buiten het bos, is onze liefde nog steeds niet gewenst.
Onze liefde is die aan het slechte grenst.
Wij zijn slechts kennissen van elkaar.
Maar daar in de bossen zijn wij geliefde, is dat zo raar?
Die avond breng ik je terug, je klimt in de regenpijp en verdwijnt in het raam.
Nog zachtjes fluister ik je naam
Verliefd kijk ik je aan en geef je een blaas zoen.
Alleen voor dat al, zou ik dit alles doen.
Waarom kan ik je niet gewoon openlijk begeren?
Is de mens er dan nog echt niet voor klaar?
Zal de mens dan nooit leren?
Nog een keer zwaai ik naar je en verdwijn dan in het zwarte van de nacht.
Tot morgen lieve schat, je weet dat ik weer onder je raam op je wacht.
18 maart 2001
Bij nacht gooi ik kleine steentjes tegen je raam.
Zachtjes, fluister ik je naam.
Je raam gaat open en daar zie ik jouw gezicht.
Die prachtige lach en die mooie ogen, daar ben ik voor gezwicht.
Handig stap je uit je raam en klim je langs de regenpijp omlaag.
Daar sta je dan, ik omhels je en kus je zacht, hier had ik opgewacht, dit wou ik zo graag.
Samen rennen wij door de duistere bossen, we dartelen als vlinders sierlijk tussen de bomen.
Ik houd je vast, ik kus je, ik streel over je rug en samen vrijen we daar midden in het bos net zo als in mijn dromen.
Verstoten door de maatschappij, kunnen wij elkaar lief hebben diep in het duistere woud.
In de maatschappij, is dit taboe en laat het geluk van ons, andere koud.
Maar in de bossen heersen wij en kunnen wij elkander begeren.
Daar is de plaats waar wij vrij kunnen zijn waar niemand ons kan deren.
Alleen in het duister bestaat onze liefde, als een moderne Romeo en Julius
Daar in het donker geef ik je m’n verboden kus.
Buiten het bos, is onze liefde nog steeds niet gewenst.
Onze liefde is die aan het slechte grenst.
Wij zijn slechts kennissen van elkaar.
Maar daar in de bossen zijn wij geliefde, is dat zo raar?
Die avond breng ik je terug, je klimt in de regenpijp en verdwijnt in het raam.
Nog zachtjes fluister ik je naam
Verliefd kijk ik je aan en geef je een blaas zoen.
Alleen voor dat al, zou ik dit alles doen.
Waarom kan ik je niet gewoon openlijk begeren?
Is de mens er dan nog echt niet voor klaar?
Zal de mens dan nooit leren?
Nog een keer zwaai ik naar je en verdwijn dan in het zwarte van de nacht.
Tot morgen lieve schat, je weet dat ik weer onder je raam op je wacht.
18 maart 2001
Reacties op dit gedicht
| Caroline Maas: | Vrijdag, april 27, 2001 16:41 |
| Heel mooi verwoord! Zo duidelijk en zo puur, zo... MOOI!!! Liefs, Caroline |
|
| Star: | Zondag, maart 18, 2001 19:19 |
| .....Wat kan er nu fout zijn aan zo veel pure liefde... ....stil.... |
|
| Carolien: | Zondag, maart 18, 2001 17:15 |
| mooi!!!! | |
| catharina: | Zondag, maart 18, 2001 17:01 |
| lieve ron, er zijn helaas nog steeds kortzichtige mensen die zich ervoor afsluiten terwijl het een gewonen liefde is van mens tot mens! zo zie ik het hoor...niks meer of minder dat dat andere liefde voel je nu eenmaal op wie je ook valt...en dat is een heeel mooi ding war we zuinig op moeten zijn... ik gun je al het geluk vd wereld!!!! liefs cathje |
|
| Kate: | Zondag, maart 18, 2001 16:00 |
| Dat vind ik heel leuk Ron. lijkt mijn leven te zijn. |
|
| liedeke: | Zondag, maart 18, 2001 15:13 |
| dit is wat ik ook voel "waarom mag ik niet verliefd op haar zijn??!!" dat wou ik even melden, misschien helpt t... |
|
| arie: | Zondag, maart 18, 2001 14:22 |
| Het waarom Ron... Waarom kan ik je niet openlijk begeren.. Deze zin zegt alles. Het lijkt zo dat de mens er niet voor klaar is. De vraag is, zijn jullie er beiden klaar voor. Jij wel! Een mooi eerlijk en open gedicht! Arie |
|
| gerdax: | Zondag, maart 18, 2001 13:55 |
| mooooiii!! Deze tijd vergeet je nooit meer! lekker spannend...hmm |
|
| Renate : | Zondag, maart 18, 2001 13:02 |
| super... alles wat ik zeg is teveel... |
|
| marian: | Zondag, maart 18, 2001 11:45 |
| .....maar dit is prachtig... marian |
|
| steffi: | Zondag, maart 18, 2001 10:47 |
| ....PRACHTIG.... | |
| : | Zondag, maart 18, 2001 09:24 |
| heerlijk gedicht Ron liefs gaby |
|
| Firebolt: | Zondag, maart 18, 2001 09:07 |
| Wat een prachtig verhaal/gedicht.....!! Echt top, Ron....mooi om te lezen..!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ron de Leeuw, Cave Canem | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||