Even zonder hoop...
Onbewust bedrogen
Met een glimlach voorgelogen
Onbesuisd flirtritueel
Laat van m’n hart niet veel meer heel
’t Wordt tijd dat ik m’n lesje leer
Vertrouw m’n zintuigen niet meer
Lijm de stukken weer aanéén
Scherven snijden door de wonde heen
Voel je niet hoe ik in jouw aanwezigheid vervaag
Laat je me achter met een baksteen in m’n maag
Deed glimlachen maar niet zo’n pijn
Kon ik even zonder hoop op liefde zijn
Met een glimlach voorgelogen
Onbesuisd flirtritueel
Laat van m’n hart niet veel meer heel
’t Wordt tijd dat ik m’n lesje leer
Vertrouw m’n zintuigen niet meer
Lijm de stukken weer aanéén
Scherven snijden door de wonde heen
Voel je niet hoe ik in jouw aanwezigheid vervaag
Laat je me achter met een baksteen in m’n maag
Deed glimlachen maar niet zo’n pijn
Kon ik even zonder hoop op liefde zijn
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Riene | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2003 | ||
| Thema's: | ||