Jij en je cocon
De telefoon maakte een geluid
Jij kroop snel terug in je ijzeren cocon
De anonieme beller zat iedereen op zijn huid
Alleen jij vroeg nooit waarom
Negen knoppen en een pieptoon
Onwillekeurig een nummer van een verlorene gekozen
Opeens was daar je geluidloze zoon
De hoorn van de haak, de zoem verbijstert je oren
Uiteraard, verander jij weer niets
Alles overkomt jou en jouw geweten
Je ogen gesloten, terwijl je oren het al wisten
Jij zit in je te kleine cocon te zweten
Jij kroop snel terug in je ijzeren cocon
De anonieme beller zat iedereen op zijn huid
Alleen jij vroeg nooit waarom
Negen knoppen en een pieptoon
Onwillekeurig een nummer van een verlorene gekozen
Opeens was daar je geluidloze zoon
De hoorn van de haak, de zoem verbijstert je oren
Uiteraard, verander jij weer niets
Alles overkomt jou en jouw geweten
Je ogen gesloten, terwijl je oren het al wisten
Jij zit in je te kleine cocon te zweten
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Dinsdag, december 09, 2003 11:30 |
| sterk beeld, "uiteraard, verander jij weer niets" is een mooie kernzin in deze! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Caroline van Geel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 december 2003 | ||
| Thema's: | ||