Enkel de restant,
onderdrukt door vaag TL
kantoorlicht,
laat me verlangen.
Ik wil buiten schreeuwen,
heel hard schreeuwen
totdat iedereen komt kijken.
Ik wil buiten schreeuwen
heel luid roepen
zodat mijn stem
in de verte, waar
kleuren spelen
enkel zacht koesteren
fluister fluister
vraagt om een poos
tijdloos soezen...
Ik wil buiten schreeuwen
het licht bezingen
tot elk stukje gras en boom
barst uit een witte huls,
loaihard versterken
tot zij even fel
zichzelf vertoont
en ik noodgedwongen
de ogen sluiten moet...
^__^
Rep: | Dinsdag, december 09, 2003 23:27 |
die verloren versie ben ik ook wel benieuwd naar nu ;-) Groet |
|
Oorlam: | Dinsdag, december 09, 2003 22:32 |
hier binnen in ieder geval overgekomen! sterk! | |
Marcella Tuijn: | Dinsdag, december 09, 2003 21:40 |
daar heb je een prachtig dichie van gemaakt....petje af! kus cella |
|
Jannie Hoogendam: | Dinsdag, december 09, 2003 21:39 |
Wauw! Te gek gedicht! Heel knap geuit... Jannie xxx |
|
contrôle-freak: | Dinsdag, december 09, 2003 21:27 |
-__- | |
Auteur: Joris Daelemans | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 09 december 2003 | ||
Thema's: |