en zo... nam ik mijn lichaam waar :
't Is toch zo'n raar gevoel
om 's winters op 't perron
de kou te voelen vriezen
't Is toch zo'n raar gevoel
om 's ochtends op 't perron
warmte te verkiezen
terwijl je heel goed weet
dat je het in de zomer
oh zo haat
om warm en bezweet
de trein te nemen
terwijl je heel goed weet
dat er niets leuker is
niets sensueler is
niets anders zo overvol
gevoel is
als
hartje winter
in de kou
op het perron
te staan bevriezen
de kou te voelen stromen
door je hele lichaam
je vingers
langzaam voelen verstijven
tot je ze enkel nog
met heel veel moeite
met snijdende pijn
kan bewegen
en dan in een warm
klaslokaal
je wanten uit
je vingers blauw
boven de verwarming houden
en ze zachtjes
zien
en voelen smelten
tot vlees
tot vlees en leven
...
Reacties op dit gedicht
| jazzzz: | Woensdag, december 10, 2003 23:17 |
| mooi geschreven! liefs, |
|
| Oorlam: | Woensdag, december 10, 2003 17:08 |
| :) ach dat van dat gras en de heuvel en dat groener:) ja elke eerste dag van een jaargetijde waardeer ik zeer, daarna verlang ik naar andere jaargetijden:) | |
| ***[(Anthaothar)]***: | Woensdag, december 10, 2003 16:59 |
| Heel mooi geschreven ;-) Ik herken het gevoel precies een beetje :p greets, Anthaothar xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lotte. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2003 | ||
| Thema's: | ||