De indiaan en zijn paard.

Midden op de prairie
rijd een eenzame indiaan.
Niemand die weet van zijn bestaan.
Alleen met zijn paard, zijn vriend
lange tijd al zonder stam.
Al dagen geen voedsel of drinken gehad.
Hij weet dat er verderop een oase is
en ook dat ze er nooit zullen komen.

Van veraf lijkt het een vredig toneel.
Maar opeens storten de indiaan en zijn paard neer.
Niemand om ze te helpen.

De indiaan en zijn paard zijn naar de eeuwig jachtvelden.
Daar zullen ze weer gelukkig zijn.
Gelukkiger dan ooit hier op aarde.

Ik ben net als die indiaan,
maar bij mij is er een verschil.
voor mij is er wel iemand om me te helpen.
Wel iemand met water wanneer nodig.
Ik hoef nog niet te gaan.

Toch zal ik eens de indiaan volgen.
Maar dan wel omringd door vrienden en familie.