een put zo diep
een metersdiepe put
gegraven met de tijd
hoopje per hoopje
zonder enige bezorgdheid
ik heb al duizenden duwen gekregen
na veel strijden en wankelen
hield ik mezelf steeds opnieuw tegen
ook nu blijf ik graven
dieper en dieper
het lijkt niet te stoppen
maar ik weet heel goed
nog één duw meer
één stap verder
en het is te laat
als een insect gevangen
in het dodelijke web van een spin
mijn metersdiepe put,
daar val ik dan in!
gegraven met de tijd
hoopje per hoopje
zonder enige bezorgdheid
ik heb al duizenden duwen gekregen
na veel strijden en wankelen
hield ik mezelf steeds opnieuw tegen
ook nu blijf ik graven
dieper en dieper
het lijkt niet te stoppen
maar ik weet heel goed
nog één duw meer
één stap verder
en het is te laat
als een insect gevangen
in het dodelijke web van een spin
mijn metersdiepe put,
daar val ik dan in!
Reacties op dit gedicht
| Cathje: | Zondag, augustus 15, 2004 15:33 |
| Probeer te stoppen met graven... en je op te trekken, je vast te houden aan de reddingslijnen die je toegeworpen worden... | |
| *Vaneela*: | Woensdag, december 10, 2003 22:52 |
| gelukkig zijn er af en toe wat mensen die aan je arm komen trekken die je weer een stapje terug laten zetten... mooi geschreven... xxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: *zwarte schaduw* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2003 | ||
| Thema's: | ||