ik pluk de dag weer uit de veren
al kijkt ze me nog slaap’rig aan
te verbaasd om te protesteren
ontwaakt onze lach simultaan
ik douche me in de laatste bui
om mijn gezicht te schonen
van het zout dat hier ooit spoorde
maar zich nu niet meer wil tonen
ik schud de regen van me af
die heeft lang genoeg geduurd
warm me aan een restje zon
dat om de bocht heen gluurt
ik oker met je mee naar 't donker
waar we eigen veren plooien
verrassend licht en eigenzinnig
zal ik zacht bij jou ontdooien
voske: | Vrijdag, december 12, 2003 18:34 |
Heel mooi rox.In het einde ligt een nieuw begin en wat voor èèn. Mocht je antivries nodig hebben,geef maar een seintje ;o). veel liefs,voske |
|
Evenstar21: | Vrijdag, december 12, 2003 16:40 |
prachtig geschreven! kussssss |
|
matahari: | Vrijdag, december 12, 2003 15:09 |
de drang van ieder mens ,is ooit gelukkig te zijn. ...prachtig verwoord... |
|
Phoweyk: | Vrijdag, december 12, 2003 10:05 |
poe, das toch wel een gedicht die het waard is om nog een keer te lezen.. knap gedaan :). knuff Phoweyk | |
free: | Vrijdag, december 12, 2003 09:08 |
wat een heerlijk positief gedicht! Met die achtergrond heb je er een schilderijtje van gemaakt ;) je word er vrolijk van! liefs free |
|
contrôle-freak: | Vrijdag, december 12, 2003 07:01 |
Een waterige *knipoog!*. *smile!* ;o))x |
|
christina: | Vrijdag, december 12, 2003 00:32 |
een echte Rox :) slaap lekker he knuffie christa |
|
sunset: | Vrijdag, december 12, 2003 00:30 |
Dit is me weer en wohwwwwwwwwwwww waard. Zo 'verder'mooi. Liefs / sunset |
|
Auteur: Nina Laverona | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 12 december 2003 | ||
Thema's: |