Littekens
Vuur raast over vlakke landen,
verschroeit elke dorre berg.
Toch kan het niet verbranden,
de pijn die ik verberg.
De winden waaien door de treurende bomen,
huilend over de lege gronden.
Toch kan het niet vervagen,
de littekens van de wonden.
verschroeit elke dorre berg.
Toch kan het niet verbranden,
de pijn die ik verberg.
De winden waaien door de treurende bomen,
huilend over de lege gronden.
Toch kan het niet vervagen,
de littekens van de wonden.
Reacties op dit gedicht
| nathalieke: | Vrijdag, december 12, 2003 20:54 |
| Klinkt erg herkenbaar... Super goed geschreven hoor. Echt waar! Kusjah |
|
Over dit gedicht
| Auteur: clowntje | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 12 december 2003 | ||
| Thema's: | ||