..::Ondoordacht::..


Mijn vingers strelen het water
Wat de kleur aanneemt van rood bloed
Zachtjes met kleine stootjes stroomt het van mijn pols
Gezichts kleur witter, wazig levend nog in een rode gloed

De rust heeft zich in mij gevoegd
Gedachtes laat ik langzaam spelen
Onverklaarbare drang, verdriet en pijn
Maar het kan me niets meer schelen

Ik voel me onzichtbaar
Golvend los ik op in het bed
Ik ben verdwenen achter mijn masker
Geen antwoord waarom ik me zo verzet

Zwarte verdrietcellen bouwen zich op
Lijken zich steeds verder omhoog te duwen
Zodat mijn spiegelbeeld begint te kokhalzen
En tranen beginnen te gruwen

Bodemloos leef ik verder
Gevoelens verdwijnen in een zwarte zee
Soms zwem ik even in die gevoelens
Maar meestal neemt het duister ze ruw mee

Het duister heeft me opgeslokt
In een koets gestopt en weg gereden
Dacht dat het licht me wel in zou halen
Nog steeds de strijd alleen gestreden

Wederkerende depressies
Storten zich neer op mijn verdriet
Ze beslaan de ramen van mijn hart
Zodat mijn waakzaam oog zelfs niets meer ziet...