Altijd maar dat makser op,
altijd maar vrolijk zijn.
Het kost me onderhand de kop.
Ik heb zoveel pijn...

Maar vraag mij hoe het gaat,
en ik zal altijd zeggen goed.
Niemand wilt anders horen,
het lijkt of het zo moet.

Vooral in deze tijd,
moet je vrolijk zijn.
Maar juist nu leeft alle emotie op.
Maar waar kan je die toch kwijt?

Dus elke avond voor het naar bed gaan,
lig ik verdrietig op mijn sprei.
Te baden in mijn eigen bad van traan,
waarom ik alweer?
Ik altijd voor het ongeluk,
iedereen kiest voor verdriet MIJ!

Nooit zal ik vergeten hoe het was,
vrolijk met mijn familie voor de haard.
Vrolijk samen met mijn zus,
we hadden voor zo iets moois gespaard!

Het laatste jaar,
we hadden het duurste ooit,
maar het werd niet geopend,
staat nog steeds bij mijn zus in de kast,
wachtend op...... nooit...
___________________________________________________________

* Lieve zus, alweer een kerst zonder jou, waarom? Vraag ik me af.... ik mis je zo...*