WUIVEN DE VUISTJES
WUIVEN DE HELZING.
-
ok, ik zal je eens vertellen waarom ik niet meedoe aan die onzin met dat
man-vrouw gedoe met die stofjes, die leugens in het hoofd en dat gebek vol beloften:....
-
Nu wordt het toch echt al een klein beetje Herfst, hoor, mamma.
-
Ohjee; zo'n Korsakov liedje op de radio.
-
Dat was het wel...het gaat niet meer gebeuren...dat ik in je ogen kijk...naar je stemmetje luister...je gewaggel  nakijk...neehoor.
-
Get some taste. Just a Look doesnt give u taste.
-
Ja, er zitten wel redelijke mensen bij ja, maar de redelijkheid denkt ook maar in zijn eigen straatje.
-
Het zal op afspraak moeten zijn...wil ik een weg op de hormonen willen inslaan.
-
Het is echt een staaltje van de waarheid zeggen om de waarheid niet te hoeven zeggen.
-
I say Very
-
Meditation Service
-
It was a good day, but not for staying.
-
naartoe met mijn pijn.
-
Ze houdt ervan haar prachtig lang, grijs gehaarde kat te aaien... maar ze scheert haar poesje.
-
Ik heb een gat gedicht.
-
Im in my years of missing passion. More and more my love goes rambling high, escaping gravity, echoïng through the open air. Less and less voices come in and there is a stillness growing within my dreams.
Jet; for when that little voice gazes out high... Jet; when she speaks, such sparkling glimmers shine through all thats at ease will go wild. All is so in melody then, in that madening melody she enlingers ...i cry...and cant but cry.
-
Wie dropt daar ef een bommetje?
-
Nieuwe Hoop op donderdagochtend:
Ik ben bang dat ik haar ontvlucht ben anderhalf jaar geleden.
Omdat ik geen liefde wilde, omdat ze al een vriend had, en omdat ik wel wist dat ik haar enkel heel erg lief had.
Ze deed haar werk, dit jaar, daar op de werkvloer, en ik deed het mijne, hier in het gebouw. En enkel op donderdagen zagen wij elkaar daar weleens, op de vloer of in de kantine, verweg in de kantine. We spraken elkaar niet, maar ik zag haar wel.
Pas geleden kocht ze een beeldje dat ik gemaakt had en in de kantine stond voor de verkoop; een zittende rodharige met rok en blauw shurt, hangend op een dunne arm.
Ze spaart Maria beelden. Ze houdt van Engelen...het zal om de liefde voor het leven zijn en het kind, of het pure en dat van de overgave.
Dit was dan het eerste niet Maria beeldje dat ze wel in haar kamer toch neer wilde zetten.  (heel erg veel anders als een kleine Maria was het beeldje ook niet.)
En NU;....ach niets...
Godverdome.
-
Volgens mij was ze de laatste tijd weereens aan het mokken. Ik had al mogen vernemen over haar vermaarde mokken dat ze dan de deur niet open deed, voor niemand, dagen lang, en ik stel mij zo voor; het hart ook sluit. In welke wereld haar dromen zich dan precies bevinden weet ik niet; het is geen gemakkelijk meisje.
Maar...;jawel.
-
la la la  lala de liefde weer.
-
Obviously we like her and obviously we dont love her...the pressious.
-
Life on the UFO-
-
Ik weet hoe ik je huilen kan laten stoppen...dus wees gerust, het is nu voorbij...
-
Mooi vallen.
-
Ze praten niet, maar ze kijken, af en toe,
als ze achter je rug, vlug, verschijnen, als je over de vlakte zweeft.
Ze denken niet, maar ze voelen, af en toe,
als de mensen ver zijn, de uren stil, en de blikken open.
Ze willen niets, maar ze moeten wel, af en toe,
als het grauw tijdse bestaan guur blaast door het sprookje...
Ze hebben trieste ogen, maar dat zie je niet,
als ze je zien, zijn ze ineens niet meer zo triest.
Je kunt ze niet gaan zoeken, hier in de stad leven ze niet
Je kunt je wel over de vlakten gaan begeven, maar
ze zijn niet te vinden door jou, als je ze vindt hebben zij jou gevonden.
en er zal een wind steken en er zal een draaien zijn met het kijken
er zal een zwijgen zijn vanaf dan in de wereld van je denken
en er zal een licht stralen die met een gure grijze vlakte niets meer van doen heeft, maar met twee beelden onder de fontein in het midden van het plein onder felle zonneschijn...en eeuwigheden zullen alles doorspekken maar en van een zweven zijn die momenten helderen...en dan zal zij éenmaal iets zeggen...
Wat zij zal zeggen zul je niet kunnen begrijpen, maar de melody, en dan zul je eenmaal moeten huilen, maar dat zul je dan stil doen alsof het een laatste keer zal zijn, maar het zal geen laatste keer zijn want je zult jaren later nog éénmaal moeten huilen, maar dan voor altijd en zij zal dan praten niet, langer, maar kijken wel, af en toe,
als ze achter je rug, vlug, verschijnt, als je over de vlakte zweeft, en de mensen ver zijn,en de uren stil.
-

14'12'03