verstopt
Ik heb mijn ogen verstopt achter een zonnebril vandaag
Mijn glimlach achter een hoog opgezette kraag
Niemand mag de verwarring zien, dat ik het niet weet
Ben ik blij of heeft pijn mijn hart weer beet
Minirok, strak truitje, alle ogen op mijn kont gericht
Zo ziet niemand mijn trieste gezicht
Verstoppertje spelen, mijn favoriet
Niemand die de verdeeldheid ziet
Verdeeld tussen vrolijk zijn en pijn
Aan de rand van het café maak ik mezelf klein
Mijn glimlach achter een hoog opgezette kraag
Niemand mag de verwarring zien, dat ik het niet weet
Ben ik blij of heeft pijn mijn hart weer beet
Minirok, strak truitje, alle ogen op mijn kont gericht
Zo ziet niemand mijn trieste gezicht
Verstoppertje spelen, mijn favoriet
Niemand die de verdeeldheid ziet
Verdeeld tussen vrolijk zijn en pijn
Aan de rand van het café maak ik mezelf klein
Reacties op dit gedicht
| jessica.s: | Dinsdag, december 16, 2003 00:39 |
| probeer je verdriet van je af te schrijven. T'is niet altijd gemakkelijk maar geloof me je komt er wel. God legt immers nooit een last te dragen die een mens niet tossen kan. Veel liefs en sterkte. jess |
|
| *Aradia*: | Maandag, december 15, 2003 19:15 |
| hmmm valt uit te proberen ,isis | |
| Oorlam: | Maandag, december 15, 2003 17:23 |
| intrigerend gedicht.. enne ik wist echt niet dat een minirok daartoe ook gebruikt wordt, weer wat geleerd:)) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Caroline van Geel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2003 | ||
| Thema's: | ||