De kou is een deken van vergeten warmte
die de tijd
achterlaat
met gebaren die
ons eenzaam maken zonder
het licht en de warmte van de
woorden die we niet vergeten.
Dan zijn we weer de liefde
die wacht.
En zijn we de vriendschap
die ons laat wachten
met de blijdschap dat
we in de winter elkaar zullen ontmoeten
en met warme woorden
elkaar beloven dat
we ons na de winter
weer zullen uitkleden
met de liefde
die nu nog
slaapt.
Auteur: victor ruhlmann | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 15 december 2003 | ||
Thema's: |