NIETS TE ZIEN
NIETS TE ZIEN
Ik kijk naar buiten
langs de ruiten gordijnen
die nog half dicht zitten
naar de mist die
langzaam gaat verdijnen
Ik kijk, maar zie niets
De mist in mijn hoofd
kruipt langzaam verder
totdat hij al mijn
gedachtes heeft verdoofd
Die mist zal vandaag
blijven hangen hoe zonnig
het ook mogen worden
Die heeft zich vast genesteld
in mijn diepste oorden
Reacties op dit gedicht
| Ton Rijkers: | Woensdag, december 17, 2003 19:33 |
| Hoi, Mist is iets dat je niet mist en waar je uren in kan staren om te weten of je je vergist als je lief aapjes gaat baren Groetjes, Ton |
|
| Caroline van Geel: | Woensdag, december 17, 2003 17:20 |
| Mooi gedicht en misschien moet je eens proberen de mistflarden te lezen, die kunnen je eenzaamheid weghalen, kus Caro | |
| Oorlam: | Woensdag, december 17, 2003 17:15 |
| triest maar fraai beeld! hier een aai om de mist weg te wuiven, |
|
| Janneke Koster-Baas: | Woensdag, december 17, 2003 15:58 |
| Jammer dat je jezelf zo mistig voelt, hoop voor jou dat 't opklaart en niet vastgenesteld zit...het klinkt zo triest... liefs Janneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Read Me | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 december 2003 | ||
| Thema's: | ||