Een pril einde
Een pril einde
Ik wil leven, laat me leven
Ik wil voelen, zien en horen
Laat me leven, laat me liefde aan je geven
Laat me toch worden geboren
Ik wil groeien, verder bloeien
9 maanden in jouw buik
Kan ik jou dan echt niet boeien
Met mijn kleine oogjes en neusje waar ik mee ruik
Ja, mijn hartje klopt al vol van leven
Een leventje door Hem gegeven
Mijn hartje klopt voor jou
Ik wil zo graag dat je van mij houdt
Maar mijn kreetjes lijken niet gehoord
Mijn prille leventje verstoord
Vernietigd, een abrupt eind aan mijn bestaan
Alleen in Gods warmte mag ik verder gaan
Aardse liefde kon jij mij niet geven
Daarom eindigde mijn pril en kostbaar leven
Reacties op dit gedicht
| Léke: | Zondag, maart 21, 2004 16:46 |
| Ongeloofelijk hoe erg maar zo wonderschoon verwoord. SUCCES!!! -xxx-jes Leen. Goed boek toegewenst. Hopelijk veel lezers. |
|
| roosje4814: | Maandag, februari 02, 2004 12:43 |
| Ik had mijn kind willen hebben, alleen was het mij niet gegeven. mijn ouders en vriend dwongen me, daardoor kan mijn kind niet leven. |
|
| Danielle Buurman: | Woensdag, december 17, 2003 13:08 |
| ook nog even ter verduidelijking. Dit gedicht heb ik geschreven voor een patiente (ik werk in het ziekenhuis) en zij is bezig met het schrijven van een boek over abortus. Ze wilde er graag ook een dedicht in en dus zo is dit gedicht 'geboren'. Triest als iemand zijn kindje niet wil. Ik weet nu wat het is om moeder te zijn en het is iets geweldigs. Een geschenk van God Liefs Danielle |
|
| mariette schepenaar: | Woensdag, december 17, 2003 12:57 |
| wat triest xxxmariette |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Danielle B | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 december 2003 | ||
| Thema's: | ||