Dit gedicht heb ik geschreven voor mijn man op onze trouwdag op 24 mei 2002. Ik heb het in de kerkdienst voorgedragen terwijl mijn man zijn doopkaars aanstak, mede ter herinnering aan zijn lieve ouders.
Laat Zijn licht schijnen in ons leven
En laat het niet verloren gaan
Geloof door onze ouders meegegeven
Beiden gedoopt in Zijn naam
Laat het een leidraad zijn in ons leven
Iets waar we nu betekenis aan gaan geven
Soms gaat het leven door een diep dal
En begrijpen we alles niet
Er gebeuren ook mooie dingen in dit "al"
Ook al zien we die vaak niet
Maar het leven bracht mij bij jou
Dan komt er hoop weer naar boven
Wij vragen nu Gods zegen als man en vrouw
Liefde en trouw is wat ik je voor eeuwig
wil beloven
Deze kaars die wij nu ontsteken
Geeft ons licht en een herinnering
Aan hen die eens bij ons waren
Hun warmte die wij voor altijd in ons hart bewaren
Geloof, hoop en liefde is wat God ons wil geven
Nu en voor de rest van ons leven.
Auteur: Danielle B | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 18 december 2003 | ||
Thema's: |