Enkele richting
Je bent lam en je benen
Zijn meer een last dan een hulp
Toch kom je steeds naar mij
Om mijn last te helpen dragen
Je bent doof en mijn woorden
Trillen je oren voorbij
Toch kom je steeds naar mij
Om te luisteren
Je bent blind en je ogen
Hou je achter een donkere bril verborgen
Toch kom je steeds naar mij
Om me te leiden
Je bent stom en je woorden
Blijven op je lippen kleven
Toch kom je steeds naar mij
Om met mij te praten
Je bent gek en je hoofd
Is slechts een stille leegte
Toch kom je steeds naar mij
Om me te begrijpen
Waarom kom ik nooit naar jou ?
Zijn meer een last dan een hulp
Toch kom je steeds naar mij
Om mijn last te helpen dragen
Je bent doof en mijn woorden
Trillen je oren voorbij
Toch kom je steeds naar mij
Om te luisteren
Je bent blind en je ogen
Hou je achter een donkere bril verborgen
Toch kom je steeds naar mij
Om me te leiden
Je bent stom en je woorden
Blijven op je lippen kleven
Toch kom je steeds naar mij
Om met mij te praten
Je bent gek en je hoofd
Is slechts een stille leegte
Toch kom je steeds naar mij
Om me te begrijpen
Waarom kom ik nooit naar jou ?
Reacties op dit gedicht
| matahari: | Donderdag, december 18, 2003 14:03 |
| omdat hij echt om jou geeft natuurlijk..dat is nou echte onvoorwaardelijke liefde..ook ik heb hem nodig..wil je hem aub naar mij sturen? | |
Over dit gedicht
| Auteur: Alfons Paul De Winter | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2003 | ||
| Thema's: | ||