wij zijn allen reizigers in een vreemd heelal
waarvan we nooit alle uithoekjes zullen kennen
alles is immers altijd anders, water smaakt
nooit gewoon naar water en de dag is een oneindig
vermenigvuldigend wezen, complex
de nacht is er maar een toestand van
allen zijn we ook opzoek naar dezelfde bron
met andere middelen en in andere banen
zo zijn ook mijn dagdromen schepen
door tunnels buiten tijd en ruimte
met spijtig genoeg altijd hetzelfde eindpunt
hun begin
misschien dat ik me gewoon ergens moet zetten
tussen kraters en oceanen
en is gewoon kunnen wachten ook een geluk