Gehuld in een schaduw,
liep ik rond in het duister.
Eenzaamheid voedde me,
en onopvallend praatte ik in een fluister.
Afgekeerd van de wereld,
die me waarschijnlijk toch zou weigeren.
Ik zwierf rond tussen het onzichtbare,
liep rustig en zou nooit steigeren.
Gehuld in een kleed van woede en angst
en gevoed door verdriet.
Kwam ik zachtjes mijn verhaal fluisteren,
en merkte niet dat ik het duister langzaam verliet.
Bedankt lieve freakjes!!!!
Roger Bamps: | Vrijdag, december 19, 2003 23:21 |
Dit gedicht verdient een vermelding. In een woord,"Prachtig". Bravo!!! Rimjam. |
|
Jannie Hoogendam: | Vrijdag, december 19, 2003 22:54 |
Wat een schitterend gedicht heb je hier geschreven. Raakt me echt liefs van Jannie |
|
Boudaatje: | Vrijdag, december 19, 2003 22:08 |
Dit vind ik hier een pracht van een dichtie. Zo te lezen gaat het beter met je. duimpjes omhoog en houden zo. lieve knuffel Boudaatje |
|