Misschien ooit...
Zal ik je thuisbrengen?
Ik hoor het je nog zeggen
Ik mag me niet weer in die problemen mengen
Jij zou toch beter moeten weten,
Ik kan tegen jou geen nee zeggen
evenmin kan ik je vergeten,
Afwachtend keek je me aan
met je mooie blauwe ogen
schoof je de grond onder m'n voeten vandaan,
Ik raak nog steeds van slag
van jouw lippen in mijn nek
en jouw zwoele lach...
Ik probeer sterk te zijn
maar jouw afwijzen
doet mij vanbinnen ook zo'n pijn
Waarom kan ik niet gewoon toegeven
de risico's aanvaarden
en samen met jouw verder leven
Me niet bekommeren om wat komen gaat
of wat nu nooit meer komen zal
misschien ooit... misschien is het al te laat...
Reacties op dit gedicht
| westerhof: | Dinsdag, mei 04, 2004 23:06 |
| super mooi | |
| Kim: | Dinsdag, augustus 14, 2001 19:48 |
| Mooi gedicht. Ik vind het vooral speciaal omdat ik niet uit het gedicht kan opmaken waarover het gaat, maar ik toch merk dat het met heel veel gevoel is geschreven. | |
| Brammie: | Dinsdag, maart 20, 2001 22:31 |
| Waren alle dingen maar zeker in het leven. Dan wist je ook wat er komen gaat. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||