May staarde naar haar bord, en zuchtte. Haar moeder had weer eens lever gemaakt, en ze vergat daarbij dat zij de enige was die het lustte. Eigenlijk een geluk bij een ongeluk, dacht May. In elk geval viel het niet zo op dat zij geen trek had. Moeder keek hen aan, haar verbaasde blik gleed van Bennie naar Thomas en naar May. May schoof haar stoel achteruit, en liep naar de keuken. Ze haalde de appelmoes uit de koelkast, en kreeg zo toch nog iets naar binnen. Na het eten verdween ze zo stilletjes en snel mogelijk naar haar kamer. Ze plofte op bed, en pakte de envelop. Eens zien wat het nou voor brief was.. het briefpapier zag er al even oud uit als de postzegel. Ze haalde diep adem, en begon te lezen.
'Beste May,
Ik hoop je niet bang te maken met deze brief. Als dat wel zo is, dan spijt me dat, maar ik moet je een aantal dingen duidelijk maken. Je moet weten, dat ik nogal wat foutjes heb gemaakt, laten we het zo zeggen. Dat wil ik graag goedmaken, dat moet ik wel. Maar dat doet er nu niet toe. Waar het nu om gaat, is dat ik graag wil dat jij je ogen opent May. Kijk om je heen, en je zult zien dat dingen niet altijd zo simpel zijn als ze lijken. Soms is de waarheid verborgen, en soms zou je willen dat die altijd verborgen zal blijven. Toch weet je dat dat niet kan. Je moet iets doen voor anderen, mensen in je omgeving. Je gaat binnenkort belangrijke beslissingen nemen May. Er komen dingen bij kijken waar je nu nog geen idee van hebt. Daarom houd ik contact met je. Om te voorkomen dat je verkeerde beslissingen neemt. Als je dat doet, zijn de gevolgen namelijk niet te overzien. Onthoud je wel, dat het juiste niet altijd het leukste of makkelijkste is om te kiezen. Denk hier eerst maar eens over na. Bewaar deze brief goed, en zorg dat niemand er vanaf weet! Ik kan je niet zeggen wie ik ben May, nog niet. Ik schrijf je snel weer! Yours faithfully, me.