MIJN STILLE DROOM...
Gevangen door het uitgedoofde licht
dat door gebroken tranen werd vernield
besprenkeld met donkere druppels
van een bloedend hart
dat geen weg meer zoekt...
Donkere, duistere, uitgedoofde nacht
waar zijn de sterren
die maakten dat de dag
niet zo somber door mijn verdriet heen ging!
De liefde overviel me
op een verassende dag
waarin jij met mij
de wegen van hartstocht bewandelde
geluk was aanwezig
maar waaide zachtjes weg
ik voelde m'n lichaam veranderen
ik open zachtjes m'n ogen
denk terug aan een stille droom...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Lieveke_5 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2003 | ||
| Thema's: | ||